British Churchill Mk.VII – Infantry Tank Mk.IV

Ondanks de ernstige kinderziektes in de mechanica, verwierf de Britse infanterietank MK.IV of de “Churchill” een hoge reputatie onder de Britse gepantserde gevechtsvoertuigen uit de Tweede Wereldoorlog. In navolging van de traditie van de ruitvormige voorgangers tijdens WO1, werd de prioriteit van het ontwerp gelegd op zware bepantsering, een brede oversteekcapaciteit voor loopgraven en de mogelijkheid om over de door granaten verscheurde slagvelden te reizen. Snelheid werd niet als essentieel beschouwd, aangezien de belangrijkste rol het begeleiden en ondersteunen van de infanterie zou zijn. Gedoopt tot “Churchill” naar de premier van Engeland, begon hij in juni 1941 bij de tankregimenten aan te komen. De Churchill-tankstal is ingedeeld in verschillende typen op basis van de gebruikte bewapening of de constructie van de romp en koepel. De MK.VII was radicaal anders dan de eerdere modellen, met de romp en koepel volledig nieuw van structuur. De hele romp was gelast in plaats van geklonken. De maximale pantserdikte werd verhoogd van 102 mm naar 152 mm. Als gevolg hiervan nam het gewicht toe tot 40 ton, wat resulteerde in een verlaging van de topsnelheid van 18 naar 21 mph. De koepel werd opnieuw ontworpen voor meer sterkte en verbeterde productiviteit. De vier wanden waren één gietstuk van verschillende diktes, waarop de dakplaat werd gelast. Het krachtige 75 mm kanon werd aangenomen als de belangrijkste bewapening. De actieve dienst van de Churchill-tanks, vooral vanaf D-Day, is de naam van de belangrijkste Britse tank waardig.